..το δικο μου παραμυθι..[γλυκα λογακια,,ο ανθρωπακος..και ο λαμπερος Ηλιος..

τιποτα δεν ειναι τυχαιο.....θα σας πω το δικο μου παραμυθι,με τον δικο μου τροπο...μια φορα και εναν καιρο,μεσα σε αυτον τον μικρο ανθρωπακο που εμεις του δινουμε πνοη,χρωμα.ζεστασια,του δινουμε θορυβο,ειναι ενα κορττσι που δεν συμπαθει καθολου αυτον τον ανθρωπακο..ομως εχει κουρνιασει πανω στις σκεπες αυτων των σπιτιων δεν εχουν καπνοδοχους δεν εχουν τζαμια για να κρυφοκοιταξω,δεν εχουν πορτουλες...ξαφνου μπροστα στα ματια της χορευουν διαφορες εικονες με υπεροχα χρωματα,λογια που δεν τα ακους σε ζεσταινουν ομως σε ηρεμουν,ακους χαρουλες, θαυμασμο,να δινουν ομορφα βραβεια μεγαλα και τρανα,διχως να εισαι κοποιος μεγαλος και τρανος, να ακους ολα τα ονοματα.. σμαραγδενια,νεραιδενια,υπεροχος κοσμος,να μυριζεις  και να αισθανεσαι αυτα που βλεπεις,να νιωθεις παραξενα να σκιρτα η καρδια σου απο χαρα απο λυπη απο θαυμασμο.. και σταματω σε αυτα τα μικρα με γεματο λογακια γεματο χρωμα λυπη χαρα ..οπως ειπα μικρα χαρτακια..να το μεγαλο αυτο συναισθημα η ΧαρμοΛυπη..και σκεφτεσαι πως αυτα τα μικρουλια λουλουδακια που επιναν νερο απο την πολυχρωμη πηγη τους δεν θα τους  ξεδιψα αλλο..αλλα θα τους δινει το φως απο τον δικο της- τους  Ηλιο ..ετσι γνωρισα και γω τον δικο τους  Ηλιο...τα παρακατω τα ξερεται απο  την Κικη...να νε καλα αυτη και ο Γ....της..και να μας δινει παντα λιγο απο το φως της το τοσο λαμπερο..ααααααα..το ξεχασα τα γλυκακια σας τα κερνω..της προσφερα κουλουμακια που τα λεει η κορη μου..και τσαγακι στις κουπες που αγαπω πολυ..φυσικα δεν ξεχνω και το δωρακι που ειναι μια γλυκια καρτουλα αλλα δεν ηταν καφες αλλα τσαι..να στε ολοι καλα καλο βραδακι να  χουμε..πολλα  φιλια